رنو و لوبیای سحرآمیز!
میهن صنعت : تودیع سعید مدنی مدیرعامل سابق سایپا همزمان بود با افشاگری‌هایی در خصوص فعالیت‌های این شرکت در زمان روی‌کار بودن مدیران قبلی آن. در بین توضیحاتی که سعید مدنی در آن زمان داد، اشاراتی به شرکت بن‌رو نیز شد؛ مجموعه‌ای ناموفق که سایپا با حاشیه‌های ب
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «میهن صنعت»، شرکت بن‌رو در سال‌های 82-83 به مدیرعاملی منوچهر غروی و تیمی متشکل از دست‌اندرکاران قبلی ایران خودرو، کار خود را برای تولید خودروهای کوراندو و چیرمن آغاز کرد اما به‌دلایلی این پروژه متوقف شد و بن‌رو این‌بار با نام تاپ‌کو به‌جای خودروهای ذکر شده، تولید مدل‌های فیات را در دستور کار خود قرار داد که فیات سی‌یناهای موجود، از اثرات همان دوره‌اند.
** شکست بن‌رو برای به‌دست آوردن سود قابل توجه برای پیشرفتش آن را به سوی سقوط پیش‌برد. این روند با نیاز مبرم سایپا برای برخورداری از خط تولیدی که بتواند پذیرای مدل‌های جدیدی همچون پراید وانت و اندکی بعد محصولات شرکت چینی زوتی باشد و همچنین هوس ادامه تولید فیات در تیراژی بالاتر باعث شد تا سایپا، بن‌رو را خریداری کند. این خرید که سعید مدنی از آن به عنوان تصمیمی اشتباه از سوی دست‌اندرکاران سازمان گسترش یاد کرد، در ازای سهام شرکت‌های اقماری سایپا که مجددا مدنی 1800 میلیارد از بدهی‌های این گروه خودروسازی را به آن نسبت داد، انجام گرفت و البته اضافه کرد که بن‌رو به دو برابر بیش از ارزش واقعی آن خریداری شده است.
** پس از آن که سایپا، بن‌رو را خرید، مدیرعاملی آن به حسین عمو زاده و بعدا از سوی مهدی جمالی به مرتضی تهوری رسید. بن‌رو در دوران مالکیت سایپا نیز اکثرا روزهای چندان خوشی را طی نکرد؛ به‌طوری که در مراسم معارفه تهوری، مهدی جمالی هزینه‌های این شرکت را چندین برابر درآمد آن عنوان کرد و در توصیف وضعیت قبلی سایپا با تمرکز بر بن‌رو از صفت‌های همچون بی‌تدبیری، سیاسی‌کاری و عدم دوراندیشی استفاده کرد. به علاوه این صحبت‌ها، حتی از میزان اشتغال‌زایی مورد هدف بن‌رو نیز می‌توان فهمید که این شرکت روند توسعه‌ای خوبی را طی نکرده است و پرسنل آن درحالی از حدود 700 نفر (پیش از مالکیت سایپا) به 1000 نفر رسید که هنگام خرید آن توسط سایپا قرار بود این تعداد به حدود 2000 نفر برسد که محقق نشد.
** اکنون براساس قراردادی که رنو با ایدرو بسته است، شرکت بن‌رو با سه خط تولید خود باید به عنوان آورده، به این گروه خودروسازی فرانسوی برسد تا بتواند با تجهیزش آن را از ظرفیت تولید 75 هزار دستگاه به 150 تا 300 هزار برساند. با وجود تاریخ نسبتا ناموفق بن‌رو مشخص نیست که خط تولید آن از نظر تکنولوژی در چه حدی است و از صحبت‌های پیمان کارگر هم نمی‌توان این مساله را روشن کرد چرا که او از یک سو اشاره می‌کند که تجهیز این کارخانه سرمایه هنگفتی می‌خواهد و از سوی دیگر می‌گوید هرچند بن‌رو بهترین کارخانه دنیا نیست، اما اقدامات زیادی می‌توان در آن انجام داد. با این همه اگر ریزبینی رنو را حداقل در چند سال اخیر در نظر بگیریم، متوجه می‌شویم که احتمالا بن‌رو بهترین کارخانه موجود و قابل دسترس در کشور برای فعالیت‌های رنو است چرا که این شرکت قطعا کاری به ضرر خود نمی‌کند.
** اکنون این سوال پیش می‌آید که آیا رنو از ایدرو، لوبیای سحرآمیز گرفته و می‌خواهد فصلی نو را در تاریخ بن‌رو ایجاد کند و یا این که سیر حرکت نه‌چندان چشم‌گیر این کارخانه همچنان ادامه خواهد یافت؟ سوالی که احتمالا تا اواسط سال آینده پاسخ آن مشخص خواهد شد. چرا که تا یک ماه آینده، بن‌رو از سایپا به ایدرو و رنو می‌رسد و تا بهمن هم خطوط تولید آن برای سیمبل و داستر جدید آماده می‌شود و درنهایت هم تا سال آینده مدل‌های تولید شده آن به بازار خودرو کشور و خیابان‌ها می‌رسد.
