تحریم خودروسازی و 5 نکته حیاتی

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «میهن صنعت»، آن‌طور که از شواهد برمی‌آید هنوز صنعت خودرو با پدیده‌ای به اسم بحران فاصله زیادی دارد. شاید تا اینجای کار این بخش از اقتصاد کشور با چالش‌های فراوانی روبه‌رو شده باشد ولی هنوز آن‌چنان‌که تصور می‌شد زیربنا و سازه آن دچار تزلزل نشده است. البته فعلاً تا اینجای کار. تحریم‌های جدید درست در بزنگاه خروج دسته‌جمعی خودروسازان خارجی از بازار ایران صورت گرفت. دقیقاً در ایامی که میوه‌های پسابرجامی در حال رسیدن و قرار گرفتن در سبد مردم بودند. آنچه از امروز حوزه خودرو با آن سر و کار خواهد داشت را می‌توان به پنج بخش تفکیک کرد.

1 – نه فقط حوزه خودرو و نه فقط دیگر صنایع کلان کشور، بلکه مردم و جامعه نیز بارها در تیررس خودکامگی غربی‌ها به سرکردگی آمریکا قرار گرفته‌اند. پس، از این حیث آن‌قدرها هم که آن‌سوی آبی‌ها می‌گویند، شوک‌زده و غافلگیر از شرایط فعلی نیستیم. حتی خوش‌بین‌ترین کارشناسان اقتصادی نیز بر این باور بودند که اگر قرار بر خلف وعده‌ای باشد، این کار از سوی آمریکایی‌ها صورت می‌گیرد. جو روانی حاکم بر بازار خودرو در حال حاضر به قدر کافی متشنج و ملتهب است که دیگر نیازی به تزریق استرس خارجی به آن نیست.

2 – تحریم خودرویی برخلاف آنچه در نگاه اول به نظر می‌آید، فقط ایجاد ممنوعیت برای عرضه خودرو از سوی شرکت‌های خارجی نیست. علاوه بر جلوگیری از ارسال خودرو به صورت CBU، تحریم‌های جدید صادرات قطعات اصلی مربوط به خط تولید را نیز هدف قرار خواهند داد. شاید تنها با ممنوعیت عرضه یکی دو قطعه مهم و حیاتی، کل خط تولید یک مدل خاص زمین‌گیر شود. این به‌وضوح همان شرایطی است که می‌توان با بهره‌گیری از دستورالعمل اقتصاد مقاومتی از آن بهره‌برداری کرد. حمایت هوشمندانه از شرکت‌های قطعه‌ساز و تعامل با کشورهایی که می‌توانند تحریم‌ها را دور بزنند به راحتی می‌تواند نقشه تحریم را خنثی کند.

3 – نباید این‌گونه تصور شود که درست از امروز شرکت‌های خودروساز با چالش تأمین و عرضه روبه‌رو می‌شوند. اگرچه برخی از شرکت‌ها به صورت پیدا و پنهان دست به شیطنت می‌زنند اما شواهد حاکی از آن است که موجودی انبار شرکت‌های خودروساز و مدل‌های نیمه‌کاره در کف کارخانه‌ها حداقل کفاف چندین ماه آتی را می‌دهد. مدیران خودرویی کشور می‌توانند با انتشار این اخبار از بروز دلال‌بازی و سوءاستفاده‌های احتمالی جلوگیری کنند.

4 – واقعیت این است که طی چهار دهه بعد از انقلاب اسلامی، صنایع خودروسازی تحت شدیدترین حمایت‌های دولتی بوده‌اند. محبت‌های بی‌دریغی که سرانجام تأثیر خودش را گذاشت و خودروسازان با تنبلی فناورانه رشد کردند. به‌طوری‌که این روزها برای تعبیه یک آپشن ایمنی که از سوی سازمان استاندارد ابلاغ شده باید هزاران هزار چانه‌زنی کنند. این صنعت هرچه می‌خواست زیر چتر حمایتی دولت به دست بیاورد را باید طی این 40 سال کسب می‌کرد. حالا وقت رها کردن این پیر پسر است. با افزایش شدید نقدینگی از یک‌سو و تخریب وجهه بازارهایی هم‌چون مسکن، ارز و طلا حالا شرایط مناسبی برای گسیل سرمایه‌های بی‌هدف به سوی خودروسازان است. بخش خصوصی دیگر به چنان اعتلایی رسیده است که بتوان دستش را در دست بزرگ‌ترین صنایع کشور گذاشت.

5 – خروج خارجی‌ها از بازار ایران، نه فقط به دلیل تحریم‌ها بلکه به‌دلیل ترس از بی‌ثباتی ارزی کشور بوده است. ترس از نابودی سرمایه‌گذاری و عدم امکان بازگشت درآمد به‌دلیل مشکلات بانکی، عمده دلایل ترس خارجی‌ها برای حضور در ایران و یا ادامه فعالیت است. تهدید فعلی که در قالب تحریم‌ها نمایان شده می‌تواند به بهترین شکل ممکن تبدیل به فرصتی طلایی شود. دولت می‌تواند با اتخاذ سیاست‌های حمایتی از سرمایه‌های خارجی و تعیین تضمین‌های لازم، اعتماد قابل قبولی را برای سرمایه‌گذاران خارجی به دست بیاورد. بی‌تردید ناظران خارجی به‌خوبی می‌دانند که بازار خودروی ایران با ظرفیت تولید بیش از یک میلیون دستگاه و وارداتی که البته در حال حاضر ممنوع است، جذابیت و کششی فوق‌العاده دارد.

انتهای پیام/