سال‌های طولانی است که یلدا به‌صورت یک جشن ملی اجرا می‌شود
میهن صنعت :یک تاریخ‌نگار ابهری گفت: در ایران باستان یلدا را نشانه‌ای از آیات الهی می‌دانستند، زیرا فردای این شب خورشید بیشتر می‌تابید و روزها بلندتر می‌شدند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «میهن صنعت»، "محمد آقامحمدی"، در گفت‌وگویی اظهار کرد: شب یلدا آخرین روز پاییز است که پس از آن اول زمستان شروع می‌شود که طبق یک سنت باستانی که از زمان آریایی‌ها بوده در این شب مردم به جشن و شادی می‌پردازند.
وی افزود: آنها معتقد بودند شب یلدا تولد میترا یا همان مهر و خورشید است که با تابیدن خورشید در فردای شب یلدا و بلندتر شدن روزها آغاز می‌شود و تابش نور ایزدی فزونی می‌یابد.
آقامحمدی تصریح کرد: مردم بلندتر شدن روزها را نشانه‌ای از آیات پروردگار می‌دانستند و در این شب برای اینکه از خطر اهریمن ایمن باشند، دور هم جمع می‌شدند و از خورشید طلب برکت و تندرستی می‌کردند.
وی با بیان اینکه سال‌های طولانی است که یلدا به‌صورت یک جشن ملی اجرا می‌شود، تاکید کرد: همه مراسم و جشن‌هایی که در ایران باستان اجرا می‌شدند، همه آنها به نوعی ریشه در زمین، خاک و آب داشتند، زیرا مردم آن زمان زندگی خود را در گرو این عناصر می‌دیدند و احترام خاصی به آنها قایل بودند.
وی افزود: برگزاری جشن‌ها به‌نوعی شادی و گرامیداشت این عناصر و تلاش در راستای حفظ و نگهداری از آنها بوده است.
آقامحمدی خاطرنشان کرد: شادی شب یلدا به این علت بود که روزهای بلند فرا می‌رسند و حرارت خورشید همه جا را فرا می‌گیرد و زندگی دوباره احیا می‌شود و تاریکی رخت بر می‌بندد و پس از مدتی فصل سبزی و زایش که زندگی را در پی دارد، فرا می‌رسد.
این مورخ با بیان اینکه در شهرستان ابهر نیز این شب با رسوم سنتی خود اجرا می‌شود، گفت: در این شب همه در منزل بزرگان فامیل جمع می‌شوند و با خوردن هندوانه شب یلدا که به آن "قارپوز" می‌گویند، سرما و ناخوشی را از خود دور می‌کنند.
به نقل از ایسنا آقامحمدی تصریح کرد: در زمان‌های نه چندان دور مردم در این شب گندم برشته را در سینی تنقلات امشب داشتند و آن را مایه برکت رزق و روزی خود می‌دانستند که به این گندم برشته در زبان محلی "قورقا" می‌گویند.
