غیر از شلوار قرمز، کارهای دیگرش را هم می بینید؟

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «میهن صنعت»، احسان علیخانی یک مجری با سبک و سیاق خودش از چند سال پیش پا به رسانه ملی گذاشت. تا به امروز پرحاشیه نبوده اما با یک مجری معمولی هم تفاوت  هایی داشته است. ماه عسل، با متدی که از روز نخست برای آن تعیین شد، مخاطبانی خاص برای خود پیدا کرد و البته منتقدانی هم بودند که آن را نپسندیدند و در مقابل آن جبهه گرفتند.

همین رویکرد دامان مجری ماه عسل را هم گرفت. طرفدارانی برای او سینه چاک می کردند و عده ای هم بودند که حاضر نبودند رو و برنامه او را ببینند. علیخانی اما در همه این سال ها حمایت هوادارنش را ارج نهاد و به منتقدانش هم احترام گذاشت.

گاه اتفاق می افتاد علیخانی ماه ها در قاب تصویر تلویزیون جای نمی گرفت اما ماه رمضان که می رسد، علیخانی چند دقیقه مانده به افطار با آدم هایی مهمان ماه عسل ایرانیان می شد که هیچکس آنها را نمی دید! مردی که با وجود بیماری سرطان، دور ایران را با همسر و دوستش رکاب زده بود، مردی که از بی مهری پدر به اعتیاد پناه برده بود و باربران بازار تهران.

علیخانی که تهیه کننده ماه عسل هم هست می گوید: تمام امتیاز ما این است که کسانی که روی صندلی این برنامه می نشینند از خود خود مردم هستند. او پیام بزرگ برنامه اش را هم اینگونه توصیف می کند: یکی از بزرگترین پیام های "ماه عسل" این است که یادمان بماند که خدا، خالق و قضاوت کننده نهایی نیستیم.

او در پنجمین روز از رمضان 92 بعد از اینکه مهمانی را به برنامه اش آورد که چندین بار عمل جراحی زیبائی انجام داده بود، خود و بینندگانش را مهمان شنیدن حرف های خواهر و برادری کرد که به واسطه یک بیماری خاص چهره ای متفاوت با انسان های معمولی داشتند.

چهره ای که از زیبائی عرف شده در دنیای امروزی بهره ای نداشت و حتی باعث شده بود تا تصویر برداران فاصله ای معین را برای گرفتن تصاویر آنان در نظر بگیرند. فاصله ای که با تذکر علیخانی کمتر شد و بینندگان ماه عسل دو روی ماه را بهتر دیدند. روی ماهی که پر از سیرت زیبا بود. جمله ای که علیخانی در پایان گفت وگوی خود با مهمان مرد خود گفت، حسن ختامی بود بر خلق لحظاتی عرفانی و معنوی در رسانه ملی. علیخانی به مهمانش گفت: می خواهم به جای همه آدم هایی که عمری از تو رو برگردانند، سه بار تو را ببوسم. هیچ ریائی در کلام علیخانی نبود و با میل و اشتیاق مهمان برنامه  اش را در آغوش کشید و بوسید.

آیا آنانی که در چند روز اخیر علیخانی را به خاطر پوشیدن شلواری رنگی به صلابه کشیده اند، این حرکات علیخانی را هم می بینند؟ آیا آنها فضای معنوی ماه عسل را هم درک می کنند یا تمام هوش و حواسشون را شلوار بادمجانی رنگ زیر نور قرمز شده با خود برده است؟ آنها قرمزی شلوار علیخانی را دیدند و سبزی برنامه اش را فراموش کرده اند یا اینکه ترجیح می دهند بینندگان جعبه جادویی به جای شلوار قرمز مجری ایرانی، دکور و طراحی قرمز فارسی وان و بی بی سی فارسی را ببینند؟ بعد از مدت ها یک برنامه تلویزیونی بدون اینکه مانند نود پر از حاشیه و مچ گیری، یا مثل خنده بازار پر از لودگی باشد، مخاطبی به خود جذب کرده اما انگار یک شلوار قرمز، آن هم در یک شب چشم بعضی ها را چنان گرفته که نمی خواهند چیز دیگری ببینند. نه. این ره که می روید به ترکستان است.

منبع:صبح اقتصاد
فرانک نافعی