نرخ بالای امتیازخواهی صاحبان منافع/ صنعت خودرو نیازمند خانه تکانی استراتژی است

به گزارش خبرنگار حوزه خودرو پایگاه خبری تحلیلی «میهن صنعت»، نگاهی به چند دهه گذشته صنعت خودرو تا به امروز و استراتژی های به کار گرفته شده در آن، نشان می دهد این صنعت به یک خانه تکانی حسابی نیازمند است که می بایست فارغ از آنچه که تا کنون بوده، تصمیم گیری شود.

نه تنها صنعت خودرو بلکه بسیار دیگری از صنایع کشور دچار روزمرگی استراتژی به اصطلاح پیشرفت شده اند که گویا تغییر برایشان بسیار ترسناک بوده و میل به تغییرات کلی در آنها وجود ندارد.

به عقیده بسیاری از کارشاسان متهم اصلی پرونده ی ارتقاء کیفی صنعت خودرو، دولتی بودن این صنعت است که مداخلات دولتی ها و فرمایشات دستوری والبته سیاسی باعث شده تا یک پای این صنعت همیشه لنگ بزند.

امتیازخواهی صاحبان منافع در میزان بهره وری و کاهش شدید رشد اقتصادی یک کشور موثر است و این همان معضلی است که گریبانگیر صنعت خودرو کشور نیز شده و انتقاد از آن تنها به وقت نیاز انجام گرفته که البته همواره در حد همان انتقاد، آن هم به شکل حرف باقی مانده است.

برخی از کارشناسان حوزه خودرو معتقدند که روند یک سال گذشته صنعت خودرو مثبت بوده و قراردادهای فرانسوی در شرایط موجود، بهتر از نبودن آن است.

اما نگاهی به روند پیشرفت و ارتقاء کشورهای آسیایی و برخی از کشورهای اروپایی در صنعت خودرو که باعث شده این کشورها چه از لحاظ تکنولوژی و چه کیفی به عنوان قطب های خودروسازی جهان مطرح شوند، باعث خواهد شد تا به میزان رشد خود در این حوزه پی ببریم.

مشکلاتی نظیر تحریم که سهم به سزایی در چند سال گذشته صنعت خودرو داشته و مانع توسعه این صنعت شده است در میزان عدم رشد این صنعت قابل توجه بوده اما باید قبول کنیم که این تمام ماجرا نیست.

ژاپن پس از جنگ جهانی دوم و حملات اتمی صورت گرفته عملا از چرخه اقتصادی جهان خارج شده وبیش از 40 درصد از حجم سرمایه این کشور نابود گردید. اما در حال حاضر توکیو پیشرفته ترین شهر جهان و هوندا، مزدا، نیسان و تویوتا از قابل احترام ترین برندهای صنعت خودرو جهان می باشند.

زمین گیر شدن صنعت خودرو ایران در دوران تحریم شاید بهانه ای شد برای آن دسته که تمام مشکلات این صنعت را تحریم می دانستند اما باید پرسید که چگونه تحریم توانست صنعت خودرو کشور را تا مرز نابودی پیش ببرد؟ بررسی این موضوع و تغییرات استراتژیک در راستای آن کمک خواهد کرد تا به واسطه ی یک برنامه بلند مدت به اهداف خود نزدیک شویم.

گیر کردن در سیکل نادرست و کم بازده باعث خواهد شد که حال و هوای این صنعت رنگ آفتاب به خود نبیند و تنها به واسطه ی برخی از ایده ها به صورت موقت شاهد اتفاقات خوب در این صنعت باشیم که پس از مدتی همان ایده ها در میان چرخ دنده های سیاست های غلط و کهنه له شده و اثرات مثبت آن نیز از بین برود و این یعنی عقب گرد اقتصادی و صنعتی.

از طرفی وسعت صنعت خودرو باعث شده که آثار استراتژی های اشتباه، تا مدت های طولانی بر آن تاثیر گذار باشد و توان کاهش تاثیرات مخرب و پیاده سازی متدهای جدید، تا حد بسیار زیادی سخت و دشوار گردد.

تحریم تنها یکی از مشکلات صنعت خودرو بوده و در زمان حال مشکلاتی نظیر تربیت نیروهای متخصص در این حوزه، کاهش سهم دولت در تصمیمات خودروسازی، تبدیل صنعت خودرو از بنگاه سیاسی به اقتصادی، خروج نیروهای غیرکارآمد و غیر متخصص، نقش بیشتر دانشگاه ها در توسعه این صنعت و … معضلات اساسی تر این صنعت به حساب می آیند.

وقت آن رسیده که از سیاست های بی نتیجه در پیشرفت صنعت خودرو عبور کنیم، با این حال می توان گفت که دولت و مدیران در حال تلاش برای پیشرفت این صنعت هستند اما باید خاطرنشان کرد که توسعه صنعت خودرو نیازمند ریشه یابی صحیح تر مشکلات و الگو برداری مناسب از کشورهای توسعه یافته این صنعت است.

نویسنده : بهنام وحیدی