تبعات تحریم داخلی صنعت خودرو

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «میهن صنعت»،  من معتقدم در یک چنین شرایطی که اقتصاد در وضعیت بحرانی و خاصی است، باید عاقلانه با پدیده های مختلف از جمله موضوعات زیربنایی اقتصادی مواجه شد.  وقتی در اثر بدترین و شدیدترین فشاری که من از حمله مغول به این طرف می‌توانم به یاد داشته باشم یا در کتاب ها خوانده باشم، تولید خودروسازها از حدود 1.5 میلیون دستگاه در سال 1396به حدود 820 هزار دستگاه در سال 1398 کاهش پیدا می کند و تلخ‌تر از آن در همین مدت نرخ رشد نقدینگی با نرخ گیف 25 تا 30 درصد، پمپاژ عظیمی از منابع نقدینگی را به جامعه انجام میدهد، اقتصاد حالت دلاری پیدا می‌کند و پول داغ می‌شود؛ در این حالت همه کالاهایی تا الان مصرفی بوده حالت سرمایه‌ای هم پیدا می‌کند. بنابراین نه تنها مقدار نقدینگی دو برابر شده و تولید خودروسازی‌ها نصف شده بلکه قاعدتا بایستی در یک چنین شرایطی یک افزایش شدید تقاضا نسبت بر کاهش عرضه را داشته باشیم که البته نداریم. در واقع در این شرایط خودرو حالت سرمایه‌ای پیدا کرده و از حالت کالای مصرفی بادوام تغییر شکل پیدا کرده به صورت منبعی برای رشد سرمایه‌ها. مسوول این اتفاق و این مشکلات هر شخص و گروهی که باشد ما جسارت نمی‌کنیم ولی بدون تردید مسئول این مشکلات و بحران ها خودروساز‌ها نیستند. به هر حال هم شما را هم خوانندگان را، هم دولت را، هم منتقدان را به داشتن عقل سلیم دعوت می‌کنم، از نیمه پاییز 1398 خودروسازها موفق شدند که کاهش شدید تولیدشان را بر اثر متمرکز شدن تحریم‌های امریکا روی صنعت خودروسازی ایران را جبران کنند و رشد تولید خودرو از حدود آذرماه دوباره نسبت به پارسال و ماقبلش سه رقمی شد، اما به خاطر کرونا یک مقدار مجددا این رشد تحت‌الشعاع قرار گرفت. با همه این اقدامات اما این قضیه دلاری شدن و قضیه رشد نقدینگی و همین طور سرمایه‌ای شدن خودرو همچنان برقرار مانده است. به عبارت روشنتر خودروسازها بخشی از 3یا 4عامل گرانی خودرو که تحت کنترلشان بوده را توانستند پوشش دهند. از طرف دیگر، تصمیم‌های دولت در تثبیت قیمت خودرو توان خودروساز‌ها برای افزایش تولید را به شدت تحت فشار قرار داده  است. تقریبا تمام عناصر مواد اولیه خودروسازها به قیمت بازار آزاد تهیه می‌شود از جمله کالاهای فلزی، مواد پتروشیمی، نرخ دستمزد و…که عموما افزایش پیدا کرده اند. همه این عوامل باعث شده که میزان نقدینگی و سرمایه در گردش خودروسازها در عرض کمتر از 2 سال که رقمی بین 20 تا 30 هزار میلیارد تومان از منابع خودروسازها را در بر می گیرد و از خون جگر ملت ایران تهیه شده منتقل بشود به مثلا 50 ، 60 هزار تا دلال تو بازار. همانطور که مشاهده می کنید این  مشکل هم تقصیر خودروسازها نیست و اشکال جای دیگری بوده به همین دلیل من نمی‌دانم انتقادها به خودروسازها بابت چیست؟ امیدوارم شما بدانید و به من بگید این انتقادها منظر عقلی‌اش کجاست؟

این صحبتهایی که برخی افراد و جرایانات در خصوص توهم توطئه مطرح می کنند را قبول ندارم و به نظرم به تقصیر را به گردن دیگران  انداختن است. برای اینکه مساله خیلی خیلی روشن است مساله عرضه و تقاضاست نباید فراموش کنیم که تحریم صنعت خودروسازی ایران 3 ماه زودتر از تحریم صنعت نفت و بانک مرکزی اتفاق افتاد و لطفا فراموش نکنید که تحریم خودروهای وارداتی برداشته شده در حالی که تحریم بر روی خودروهای تولید داخل برقرار است، یعنی سیاست تولید خودرو در داخل الان نه فقط یک سیاست اقتصادی درست است بلکه یک سیاست ضد تحریمی و ایستادگی در برابر امریکا هم به شمار می رود. از آن طرف شما رشد شدید نقدینگی را می‌بینید؛ توجه شما را به جلب می‌کنم به این موضوع که آیا افزایش قیمت خودرو فقط در مورد قیمت خودرو اتفاق افتاده یا قیمت کالاهای دیگر هم دچار افزایش قیمت شده اند. در ظرف 2 سال گذشته سقف عمومی قیمت‌ها حدود 90 درصد افزایش پیدا کرده در ایران طبق آمار بانک مرکزی سطح عمومی قیمت‌ها نسبت به سال 1395 که شاخص 100 بوده، بیش از 2.2 برابر شده است. شما مثلا در مورد لبنیات قیمت‌ها را بسیار بسیار بالاتر می‌بینید از رشد قیمت محصولات فلزی بسیار بیشتر محصولات پتروشیمی همین طور. در یک چنین اتمسفری طبیعی است که قیمت خودرو افزایش پیدا بکند، در این شرایط اگر دولت به هر دلیلی با هر انگیزه‌ای بخواهد قیمت خودرو را سرکوب کند خوب طبیعی است که از یک طرف مقادیر عظیمی رانت منتقل می‌شود به بعضی خریداران خاص و از طرف دیگر مقدار انگیزه و نیرومندی برای افزایش تولید را از خودروسازها می‌گیرد یعنی سرمایه در گردش خودروسازها در سه سال گذشته در حالی بیش از 20 هزار میلیارد تومان تحت سیاست‌های سرکوب‌های قیمت از دست دادند که بانک مرکزی محترم و دولت و بانک‌های دیگر با نذر و نیاز و صدقه گردان 4 الی 5 هزار میلیارد تومان به صورت وام به این صنایع تزیرق کرده است. این ریشه اصلی ماجراست؛ ما باید بتوانیم رشد نقدینگی را در ایران کنترل کنیم که با توجه به جمیع اوضاع اقتصادی این کار در حال حاضر عملی نیست. بنابراین مجموعه‌ای از سیاست‌گذاری‌ها و اتفاقاتی که تماما خارج از کنترل خودروسازها هستند قیمت خودرو را افزایش داده همین اتفاق در مورد لبنیات و مواد غذایی افتاده مگر اینکه شما بگویید همه تولیدکنندگان و همه مصرف‌کنندگان و همه سرمایه‌گذاران در ایران در حال توطئه علیه همدیگر هستند. بله به تعبیری ادام اسمیت را همین هم می‌گوید انسان‌ها همیشه دنبال حداکثر منافع خود هستند اسم این را شما می‌خواهید بگذارید توطئه خوب بگذارید ولی این در واقع گرایش ذاتی بشر است

انتهای پیام/