پاداش والیبالیها روی هوا
ملیپوشان والیبال ظاهراً از نگرفتن پاداش لیگ ملتها به ستوه آمده و دل و دماغ ندارند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «میهن صنعت»، قصه پاداش ورزشکاران تمام شدنی نیست. اگر چند وقت پیش حاتم بخشی رئیس فدراسیون دوومیدانی از پاداشهای مدالآوران دوومیدانی به کارمندانش سرو صدای زیادی به راه انداخت، حالا هم ملیپوشان والیبال ظاهراً از نگرفتن پاداش لیگ ملتها به ستوه آمده و دل و دماغ ندارند.
در حالی که ۱۰ روز دیگر باید در سنت پترزبورگ روسیه ۱۸، ۱۹ و ۲۰ مرداد برابر روسیه، مکزیک و کوبا سر سهمیه المپیک بجنگند، اما این روزها بدون انگیزه تمرین میکنند. آنها که هفت سالی است تجربه حضور در لیگ ملتها را دارند و FIVB بابت اینکه بازیکنان تیمها نمایش واقعی در بازیهای فرسایشی و سخت داشته باشند، برای هر برد و باخت پاداشی در نظر گرفته تا بازیکنان تیمها را شارژ کند. البته پاداش تیمهای برتر هم جای خود را دارد. فدراسیون جهانی هر سال با پایان لیگ ملتها پاداش تیمها را به حساب فدراسیونهایشان واریز میکند تا بین بازیکنان تقسیم شود، اما ایرانیها در این هفت سال رنگ یک دلار آن را هم ندیدهاند. در حالی که پاداش لفظ Money Player را دارد و مختص بازیکنان است. بازیهایی که نه ارزش دارد و نه اعتبار و حتی در رنکینگ جهانی هم ضریبی ندارد و فدراسیون جهانی تنها با این شرایط تیمها را برای حضور در آن ترغیب میکند. ظاهراً امسال بعد از درخشش تیم ملی در هفته اول و دوم، افشین داوری سرپرست فدراسیون والیبال به ملیپوشان قول داده بود تا در دو هفتهای که ایران میزبان بود بخشی از پاداش را به آنها بدهد، اما وعده او در حد حرف ماند.
شاید این مسئله بازیکنان را بیشتر شاکی کرد. هر چند امیر خوشخبر سرپرست تیم ملی والیبال میگوید: «داوری سرپرست فدراسیون پیگیر پرداخت پاداش بچهها هست.» والیبال که چند سالی است یکی از رشتههای خبرساز و مدالآور ورزش ایران شده و از همه مهمتر با هر برد مقابل غولهای والیبال دنیا با انرژی زیاد مردم را شاد میکند، اما ظاهراً کسی نیست بازیکنانش را شاد کند و به آنها انگیزه دهد. آنها برخلاف بقیه ملیپوشان حتی ۶ ماه اول سال که در اردو و مسابقه هستند هم حقوقی نمیگیرند و تنها درآمدشان باشگاههاست. حتی دستشان به پاداش فدراسیون جهانی هم نمیرسد. در حالی که به قول خودشان در هر سفر کلی از جیب خرج میکنند و حتی کفشهای والیبالیشان را هم هر دو، سه هفته یک بار خودشان میخرند و فدراسیون تنها کفش رانینگ به آنها میدهد. بازیکنان ملیپوش معتقدند با این شرایط محض رضای خدا کار میکنند و اگر طلب پاداش کنند، به خیانت و استفاده از پول بیتالمال متهم میشوند. حتی گفته شد دلیل اصلی لغو اردوی بلغارستان قبل از انتخابی المپیک به خاطر نارضایتی بازیکنان بود که خوشخبر آن را رد میکند. آنها هم مثل بقیه ورزشکاران از پاداش بازیهای آسیایی ناراضی بودند چرا که به رغم قهرمانی طبق قانون وزارت تنها ۸۰ سکه به قیمت ۳ میلیونی گرفتند که البته فدراسیون نفری ۲۵ میلیون تومان هم مالیات کسر کرده است.
قصه بدشانسی آنها به همین جا ختم نمیشود، آنها که دوره رئیسجمهوری احمدینژاد حواله ماشین گرفتند، اما به خاطر اینکه نمیتوانستند وارد کنند، حوالههایشان را فروختند، حالا باید مالیات ماشینهایی که به اسمشان وارد شده را بدهند چراکه خریدار حواله ماشینها مالیاتش را نداده و وزارت دارایی هم تنها آنها را میشناسد و با این حساب مالیات پاداش حواله ماشین را سر به سر میکند و انگار هیچ پاداشی نگرفتهاند.
انتهای پیام/