تاثیر ورزش بر پرخاشگری نوجوانان
بر اساس یک پژوهش میزان پرخاشگری در نوجوانان بی‌سرپرست ورزشکار و غیرورزشکار مورد مقایسه قرار گرفت.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «میهن صنعت»، هدف پژوهش حاضر مقایسه میزان پرخاشگری و گوشه گیری نوجوانان بی‌سرپرست ورزشکار و غیر ورزشکار بود؛ پژوهشی علی-مقایسه‌ای در بین نوجوانان پسر ۱۰ تا ۱۸ ساله بی‌سرپرست که به شیوه تصادفی هدفمند انتخاب شدند. بر اساس نتایج به دست آمده به صورت کلی بین نمره پرخاشگری و خرده مقیاس های کلامی، جسمی، خشم و گوشه‌گیری نوجوانان بی سرپرست ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معناداری وجود دارد ولی در خرده مقیاس دشمنی بین نوجوانان بی سرپرست ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معناداری وجود ندارد، در نتیجه با افزایش برنامه های ورزشی نوجوانان بی سرپرست می‌توان از آثار منفی پرخاشگری در رفتار فردی و اجتماعی آن‌ها پیشگیری کرد.
گروه ورزشکار در این پژوهش شامل افرادی بودند که به طور کلی در یکی از رشته های ورزشی ورزش می‌کردند و یا در طول هفته دو الی شش ساعت به صورت مداوم به فعالیت ورزشی مشغول می‌شدند و گروه غیر ورزشکار شامل افرادی بودند که هیچگونه فعالیت ورزشی حتی به صورت عمومی نداشتند.
در نتیجه کلی این پژوهش می‌توان گفت که ورزش کردن در کاهش گوشه‌گیری و پرخاشگری نوجوانان تاثیر دارد دارد. کاهش پرخاشگری در اثر ورزش احتمالا به دلیل ترشح غدد درون ریزی است که موجب آرامش روانی می‌شود زیرا در اثر ورزش اوپیات ترشح و موجب آرامش بدن می‌شود، بنابراین ورزش در کاهش پرخاشگری تاثیرگذار است و از طریق ایجاد تغییرات فیزیولوژیکی از قبیل تنظیم جریان خون و تنظیم دستگاه قلبی و عروقی به آرامش اعصاب کمک می‌کند و باعث کاهش پرخاشگری می‌شود.
همچنین افراد در گروه‌های ورزشی مهارت‌های روانی، اجتماعی رفتاری و ارتباطی لازم را برای حضور در صحنه روابط فردی و اجتماعی کسب می‌کنند که به سهم خود موجب پاسخ سازنده این افراد به رفتار دیگران می‌شود و پرخاشگری را کاهش می‌دهد. همچنین می‌توان اعلام کرد که بازی و ورزش میدان تمرین مناسبی برای ارزش گذاری و جهت‌گیری هیجانات و عواطف و گرایش‌های فطری نوجوانان است و مفاهیمی چون نوع‌دوستی، تعاون، ایثار، فداکاری و گذشت را به آن‌ها می‌آموزد.
همچنین نتایج بدست آمده نشان می‌دهد بین گوشه‌گیری نوجوانان بی‌سرپرست ورزشکار و غیرورزشکار نیز تفاوت معناداری وجود دارد که شاید بتوان این نتیجه را اینگونه تعبیر کرد که ورزش منظم سلامت جسمانی و روانی را حفظ می‌کند و باعث افزایش امید به زندگی و ایجاد شور و نشاط جهت انجام فعالیت‌های روزانه می‌شود.
در این پژوهش همچنین به مسوولان و مدیران پیشنهاد شده است که با افزایش برنامه‌های ورزشی و استعدادیابی ورزشی نوجوانان بی‌سرپرست را به فعالیت‌های ورزشی ترغیب کنند تا نوجوانان با ورزش کردن بتوانند هیجانات خود را تخلیه کرده و انتقال دهند روحیه‌ای شاداب و پویا پیدا کنند. همچنین باید مسوولان توجه داشته باشند که برای تمامی دانش‌آموزان شرایط حضور در فعالیت‌های ورزشی را فراهم کنند تا در نهایت بسیای از نزاع‌ها و درگیری‌ها در جریان ورزش کردن تخلیه شود و از دیگر مشکلات جسمی جلوگیری به عمل آید./ ایسنا
انتهای پیام/
