حمله به خصوصی سازی و کروز با تیغ انحصار

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «میهن صنعت»،  با مشخص شدن ترکیب جدید هیات مدیره ایران خودرو حمله به خصوصی سازی و کروز با تیغ انحصار نیز آغاز شده است.حال اینکه تا به حال اقتصاد دولتی و دستوری چه گلی بر سر این صنعت زده است را باید انحصار به دستان پاسخ بدهند.

به رغم انتقادهایی که به برنامه های خودرویی وزارت صمت می توان وارد کرد، اما برداشتن گام عملی در راستای خصوصی سازی را می توان یکی از نقاط مثبت کارنامه فاطمی امین به شمار آورد. این گام البته در جهت یکی از ماده های 8 فرمان رئیسی است.

اواخر سال گذشته رئیس جمهور درست در زمانی که انتقادها نسبت به کیفیت خودروهای تولید داخل شدت گرفته بود از ایران خودرو بازدید کرد.پس از آن دیدار، فرمانی 8 ماده ای صادر کرد.

یکی از موارد خصوصی سازی و تعیین تکلیف سهام مدیریتی خودروسازان بزرگ کشور بود. البته قرار بود تا پایان شهریور این مهم صورت بگیرد، ولی وزارت صمت پس از حسابرسی و شناسایی اموال و دارایی های غول های جاده مخصوص، خریدار واجد شرایط را پیدا نکرد.

با این حال آنچه که می توان از مجمع اخیر ایران خودرو و تغییر ترکیب هیات مدیره استنباط کرد، آغاز عملی خصوصی سازی است.البته در حال حاضر منتقدان با تیغ تیز و حساسیت برانگیز انحصار سعی در زیر سوال بردن این انتخابات و افزایش سهم کنسرسیومی دارند که با نام شرکت اصلی کروز شناخته می شود.

با این حال پیش از پرداختن به مزایای خصوصی سازی و اینکه بخش خصوصی تا چه حد می تواند باعث پیشرفت و توسعه این صنعت شود، لازم است یک نکته ساده، روشن و آشکار را یاد آوری کرد.

در حال حاضر منتقدان و مخالفان خصوصی سازی صنعت خودروسازی کشور به خصوص با افزایش سهم کروز و در اختیار گرفتن دو صندلی مدیریتی با کلمه انحصار حملات جدی و جدیدی را آغاز کرده اند. این کلمه با توجه به ماهیت شرکت کروز می تواند در جامعه موجی از نگرانی ایجاد کند.

به نظر می رسد منتقدان از همین حربه برای ورود به بحث و موج سازی می خواهند استفاده کنند، چرا که کسب دو صندلی مدیریتی توسط کنسرسیومی قوی در قطعه سازی می تواند باعث شکل گیری شائبه ها و شایعات زیادی شود، اما مساله اصلی اینجاست که کروز با توجه به قانون تجارت نمی تواند در مواردی که ذی نفع باشد رای بدهد.

به بیان ساده کروز یکی از قطب های اصلی قطعه سازی کشور است. در حال حاضر کنسرسیوم تحت مدیریتش دو صندلی در هیات مدیره ایران خودرو دارد.دقیقا به همین دلیل است در مواردی که قرار است قطعه یا تامین کننده ای انتخاب شود، نمی تواند رای بدهد.دقیق تر اینکه حق رای دهی ندارد. با این حال موج حملات ادامه دارد.

به نظر می رسد ایجاد کنندگان این موج همان تفکری باشد که از دولتی یا شبه دولتی بودن این صنعت نفع و منفعت های خاص خود را دارد.در غیر این صورت برافراشتن علم مخالفت با بهانه نخ نمای انحصار نمی تواند دلیل دیگری داشته باشد. یعنی یا شناختی از توانمندی بخش خصوصی ندارند یا اینکه دولتی ماندن این صنعت برای آنها انواع و اقسام رانت را به همراه دارد.حال این رانت می تواند تزریق افراد مد نظر به بدنه خودروسازان باشد یا سود بردن از سرمایه و سهام مردم.

اما آیا زیان انباشته این سال ها و افزایش فاصله با رقبا حاصل همین نوع تفکرات نیست؟ با این حال به نظر می رسد که اشاره به برخی مزایا و امکاناتی که بخش خصوصی برای این صنعت فراهم می کند خالی از لطف نباشد.

در واقع تفکر بخش خصوصی مبتنی بر سودآوری است. یعنی جایی سرمایه گذاری می کند که بتواند از یک سو به صاحبان سرمایه سود برساند و از سوی دیگر برای ادامه دار بودن این روند، همواره مجبور به حرکت و نوآوری است.

چرا که رقابت یکی از اصلی ترین اصول بخش خصوصی است.چون به خوبی می داند در صورت درجا زدن هم از رقبا عقب می ماند و هم بازار او را پس خواهد زد.بنابراین مجبور است که همیشه عملکرد مناسبی و به روزی داشته باشد.

در واقع بخش خصوصی یک موجود پویا است.برای زنده ماندن باید به طور مداوم حرکت کند و باید بهترین ها را به بازار هدف عرضه کند.آیا در تفکر دولتی این نگاه وجود دارد؟آیا می توان یک نمونه از موفقیت تفکر دولتی در این صنعت را معرفی کرد؟در مقابل اما بخش خصوصی پر از مثال و الگو است که با توجه به ماهیتشان، دستاوردها نیز قابل بررسی است.در این میان گروه بهمن می تواند مثال خوبی باشد.شرکتی که پس از خصوصی شدن در سال 95، روند حرکتی کاملا متفاوتی را طی کرده است.

این گروه پس از خصوصی سازی به رغم تمام موانع و مشکلات از جمله تحریم ها، افزایش نرخ ارز و …. توانسته ظرفیت تولید را به 120 هزار دستگاه در سال برساند. این افزایش ظرفیت در تمام بخش ها از جمله خودروهای سواری از نوع سدان، SUV، خودروهای تجاری از نوع سبک و سنگین، مینی بوس، اتوبوس شهری و موتورسیکلت صورت گرفته است.

گروه بهمن طی شش سال اخیر نیروی انسانی خود را از 3 هزار نفر به حدود 6 هزار نفر رسانده است.مساحت این خودروساز نیز از 1.5میلیون مترمربع به 2 میلیون مترمربع رسیده است.

ضمن اینکه در این مدت بهمن موتور 80 درصد، بهمن دیزل 300 درصد و صنایع ریخته گری 70 درصد توسعه پیدا کرده است.همچنین خرید ماشین آلات و تجهیزات به روز، محصولات متنوع، اشتغالزایی، توسعه فضای فیزیکی و ارائه منظم صورت‌های مالی شفاف، سهام این گروه را ارزنده تر کرده است.

به نحوی که در حال حاضر محصولات گروه بهمن در طیف های مختلف جز پرفروش ها و خوش فروش های بازار به شمار می روند.از سوی دیگر مشتری مداری و ارائه خدمات ناب پس از فروش یکی دیگر از خدماتی بوده است که در این گروه بیش از هر موضوع دیگری مورد توجه قرار گرفته است.

تمام این موارد موجب شده است که در حال حاضر گروه بهمن تنها شرکت خودروسازی در کشور باشد که که رتبه اعتباری در سطح A را با دور نمای باثبات کسب کند.

در این شرایط با توجه به دستاوردها و توانمندی های بخش خصوصی با کارنامه ای قابل قبول این پرسش را ایجاد می کند که چه کسانی از خصوصی سازی صنعت خودروسازی کشور واهمه دارند و از آن مهمتر چرایی آن است.

انتهای پیام/