زنگ خطر برای صنعت کفش هم به صدا درآمده؟

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «میهن صنعت»، صنعت چرم و کفش از جمله صنایع ریشه دار کشور به شمار می رود به طوری که کشور ما در این حدود 1500 سال قبل از میلاد برای تهیه کفش، لباس و جنگ افزار از چرم استفاده می کردند سپس با رشد دانش بشر این صنعت در کشور ما رشد پیدا کرد به طوری که این مردهای ایرانی بودند که کفش‌های پاشنه بلند را با خود به اروپا بردند. اروپایی‌ها در سال ۱۵۹۹ وقتی هیات دیپلماتیک ایران از سوی شاه عباس به این قاره رسید مجذوب ایرانی‌ها یا همان پرشین‌ها شدند. طرز لباس پوشیدن ایرانی‌ها به ویژه در غرب اروپا مورد توجه قرار گرفت و کفش‌های آنها هم وارد فرهنگ اروپا شد. سپس در سال 1312 در همدان اولین کارخانه چرم سازی تاسیس شد کارخانه چرم سازی خسروی تبریز یکی از نمونه های بارز در این صنعت است که در سال 1311 به بهره برداری رسید.

صنعت چرم و کفش کشور در آن سالها از اعتماد جهانی برخوردار بوده به طوریکه کارخانه خسروی  به جز چرم و کفش در زمان جنگ جهانی دوم پوتین نظامی و کفش اسب سواری هم تولید می کرد. گویا صادرتی هم داشته از جمله سفره چرمی که در گاو صندوق هتل پولمن شهر پولتای ایتالیا نگهداری می شود.

این کارخانه متاسفانه در سال های 48 و 49 به علت سو مدیریت و تضرر سهامداران تعطیل شد و از سال ۵۸ شرکت چرم خسروی عضو گروه صنعتی ملی تحت پوشش صنایع ملی ایران اداره می شد تا سال ۶۶ که به علت توسعه شهر کارخانه درون بافت مسکونی قرار گرفت و به جهت مسائل بهداشتی به شهرک صنعتی شهید سلیمی انتقال یافت.

همانطور مشخص است شهر تبریز از سالهای گذشته تا به امروز به عنوان قطب صنعت کفش به شمار می رود به طوری که همچنان برخی از کارشناس خارجی در این حوزه به الگو برداری از کفش های تولید داخل کشور اعتراف کرده اند اما این صنعت ریشه دار کشور طی سالهای گذشته تا به امروز همراه با پیشرفت صنعت کفش در دنیا رشد و توسعه پیدا نکرد به طوری که تولیدات کشورهای اروپایی که ایران تامین کننده نیاز بازارهایشان بود هم اکنون به بخش زیادی از بازارهای دنیا خصوصا ایران، کفش صادر می کنند شدت عقب افتادگی صنعت کفش کشور تا جایی پیشرفت کرد که در 5 ساله ی شاهد حضور کفش های بی کیفیت چینی به بازار در حجمی انبوه بوده ایم.

با توجه به بیشینه ی کهن صنعت کفش چرم اما رشد این صنعت در کشور چندان با پیشرفت تکنولوژیک همراه نبوده است، صدر، شفق، افروز و نام های ماندگاری دیگری همچون اصل نژاد، مرغوب و ایلقان برندهایی هستند که به جای اینکه شاهد رشد روز افزون آنها در این صنعت باشیم یکی پس از دیگری تبدیل به واحدی راکد شدند دست آخر کارشان به تعطیلی رسید.

طبق آمار سال 96 میزان تولید کفش در جهان حدود 3,24 میلیارد زوج بوده که حدود 65 درصد از این میزان را چین به خود اختصاص داده کشور سهم کشور هند هم 11 درصد بوده و ایران هم سهم یک درصدی از کل تولید را به خود اختصاص داده است.

همچنین براساس همین آمار تعداد شــاغلان واحدهای تولیدی به طور حدودی 130 هزار نفر بوده که حدود 62 هزار نفر نیروی انســانی شـاغل در بخش تولید کفش‌های دسـت دوز و 22 هزار نفر نیروی انسـانی شـاغل در واحدهای بدون پروانه و 31 هزار نفر نیروی انســانی در واحدهای تولیدکننده انواع رویه (پســتایی) و 15 هزار نفر درسایر بخش ها فعال هستند.

ظرفیت اسمی واحدهای تولیدی شناخته شده در کشور حدود 300 میلیون زوج درسال بوده که این تولیدی ها با ظرفیت واقعی 66 درصد فعالیت می کنند.

تولیدواقعی کفش کشــور 198 میلیون زوج بوده که 97میلیون زوج آن، مربوط به انواع کفش‌های چرمی و ورزشــی و 101میلیون زوج دیگر آن مربوط به انواع تولیدات غیرچرمی است.

پراکندگی جغرافیایی بیشترین تعداد واحدهای تولیدکفش کشور دراستان های آذربایجان شرقی با 34 درصد، قم 30 با درصد، تهران با  22 درصد، خراسان رضوی با  3 درصد، یزد 2 درصد و سایر استانها هم  9 درصد است.

با توجه به بررسی های کارشناسان صنعت کفش، مصرف سرانه کفش در کشور به طور متوسط 7،2 زوج است.

به عبارت ساده تر، کل مصرف کشور حدود 210 میلیون زوج بوده است.

براساس گفته کارشناسان با توجه به رشد جمیعیت در دنیا و نیاز افراد به کفش، این صنعت در مسیری رو به رشد در حال حرکت بوده و با توجه به بیشینه این صنعت در کشور و ظرفیت بالای نیروی انسانی صنعت کفش و چرم کفش توانایی لازم برای حضور در بازار صادراتی دارد واردات بی رویه و قاچاق یکی از معضلات اصلی در این صنعت بوده که در این سالها موجب تعطیلی بخش زیادی از کارخانه ها و تولیدی های کشور شده است.

در این راستا رسول شجری رئیس اتحادیه کفاشان دست دوز در تاریخ 18 اسفندماه سال 96 بیان کرد: گمرک، واردات کفش به کشور را حدود 7 میلیون دلار اعلام می کند، اما آمار منابع رسمی و بین المللی گویای واردات کفش بیش از 500 میلیون دلار به کشور است.

وی بیان کرد: هم اکنون واحدهای تولیدی با نیمی از ظرفیت خود فعالیت می کنند که اگر این واحدها با 100 درصد ظرفیت به تولید بپردازند می توانند نیاز یک جمعیت 400 میلیونی را جوابگو باشند.

شجری، گفت: با توجه به وجود حدود 25 برند کفش در سطح کشور، از کیفیت و کمیت مناسبی برای عرضه در بازار برخوردار است، نیازی به ورود این حجم از تولیدات خارجی به کشور نیست.

همچنین دبیر کل جامعه صنعت کفش ایران چند روز پیش اظهار کرد: میزان صادرات انواع کفش در سال ۱۳۹۶ معادل ۹۲ میلیون دلار بود که با توجه به صادرات ۹۹.۸ میلیون دلاری در سال ۱۳۹۵، شاهد رشد منفی ۷.۸ درصدی هستیم و در بخش واردات نیز باید اعلام کرد که ارزش واردات رسمی انواع کفش به کشور در سال گذشته معادل ۳۸.۹ میلیون دلار بود که در قیاس با سال ۱۳۹۵ که ۱۸.۵ میلیون دلار واردات رسمی صورت گرفت، شاهد رشد ۱۱۰ درصدی در این بخش هستیم.

اغلب کارشناسان مشکلاتی نظیر فرسودگی ماشین آلات، فقدان دانش فنی، واردات بی رویه و عدم توجه دولت به ارائه تسهیلات دانسته اند درحالیکه صنعت کفش کشور پتانسیل لازم دارد تا در صورت نوسازی ماشین آلات و جلوگیری از واردات بی رویه در بازار های جهانی حضور پیدا کند که این امر موجب ارز آوری برای کشور، رشد و توسعه اقتصادی و اشتغال زایی مستقیم و غیر مستقیم خواهد شد.

براساس گفت و گوهای خبرنگار میهن صنعت با برخی از تولیدکنندگان این صنعت، بخش زیادی از فعالان این بازار تنها از دولت درخواست دارند تا از ورود بی رویه کفش های بی کیفیت خارجی جلوگیری کنند تا تولیدات داخلی با کیفیت در بازار عرضه شود همچنین این افراد یکی دلایل عدم رقابت پذیری نمونه های داخلی با محصولات خارجی را بالا بودن هزینه تولید در داخل کشور دانسته اند این امر متاثر نوسانات بازار ارز، معضلات مالیاتی، بیمه و سود های بالای تسهیلات بانکی است که نیازمند توجه و ورود دولت در این خصوص است.

آقا رضا یکی از تولیدکنندگان سابقه دار در این صنعت بیان کرد: دولت باید با ارائه تسهیلات در قالب اجاره به شرط تملیک شرایطی را ایجاد کند تا تولیدکنندگان درصدد نوسازی ماشین آلات تولید خود برآیند این امر موجب می شود تا علاوه بر ارتقا یافتن سطح کیفی محصولات داخلی از نظر کمی هم شاهد رشد تولیدات داخلی باشیم. 

انتهای پیام/