فروشگاه‌های شهر در چنگال برندهای خارجی

به گزارش ميهن صنعت به نقل از مهر، از کوچه های شهر که می گذری پای به هر کوچه و پس کوچه تا خیابان های شلوغ که می گذاری فرقی نمی کند همه جا هست، هجمه سنگین برندهای رنگارنگ و تابلو های نئونی که با تنه زدن به یکدیگر با چهرهای زشت و زیبا، کوچک و بزرگ خود را به تو، به ذهن و شعور تو تحمیل می کنند، نیاز کاذب عطشی می شود که با خرید جنس های بنجول و بی کیفیت با قیمت های کنترل نشده و عمرهای کوتاه به سراب می رسد.

چهار راه طالقانی و بلوار جمهوری، خیابان اصلی گوهردشت، خیابان درختی، عظیمیه و …. در کرج همگی از فروشگاه هایی با برند خارجی پر شده اند.

هر فروشنده ای که تو را در چهارچوب مغازه می بیند با تعاریف رگباری از کیفیت و خاصیت و قیمت مفت چنین اجناس پر بهایی مغلوب و مغمومت می کند و تیر خلاص: خارجیه خانم ایرانی که نیست.

و تو می مانی و این پرسش بی جواب که پس کی قرار است محصول وطنی و البته از نوع با کیفیت و خوش قیمتش را با افتخار تبلیغ کنیم و بخریم و از اینکه آشنایانمان بفهمند ایرانی است، خجالت نکشیم.

به راستی آنچه میل خریداران را به سمت برند های خارجی می کشاند چیست و آیا تنها زیبایی ظاهری، تبلیغات رنگارنگ، قیمت های بعضا مناسب تر نسبت به جنس ایرانی در مقابل کیفیت محصول، تنها دلیل استقبال خریداران است؟ قطعا نه.

درنیمه سال تولید ملی و حمایت از تولید کنندگان داخلی سیل ورود بی رویه اجناس خارجی – که بهتراست بگوییم چینی و سپس ترکیه ای- در بازار مصرف کشور، قدری مایوس کننده به نظر می رسد و تلاش مسولین در اجرایی شدن شعار ملی رهبرمعظم را کمرنگ می نماید.

شهروندانی که اغلب تنها به دنبال اجناس با کیفیت و قیمت مناسب هستند و قشر وسیعی از جامعه را تشکیل می دهند و توقع دارند با پرداخت مالیات و هزینه های سنگین اقتصادی افق روشنی از از رشد تجاری محصولات داخلی را شاهد باشند.

ازنگاه آسیب‌شناسان جامعه‌، تمایل جامعه به ویژه جوانان به خریداری و انتخاب لباس‌های مارک‌دار و برندها نه تنها در ایران که در بسیاری دیگر از کشورهای جهان ازسال‌ها پیش آغاز شده و همچنان ادامه دارد و بیش از آنکه ناشی از نیاز و حتی انتخاب واقعی انسان‌ها باشد ازسویی برآیند تبلیغات گسترده و تلاش‌های سازمان یافته‌ای است که برای معرفی وارائه یک برند ( تصویرمطلوب ذهنی ازیک کالا) انجام شده و از سوی دیگر ناشی از تاثیر رسانه‌هاست که مستقیم یا غیرمستقیم سبک زندگی یکسانی را به جوامع مختلف و با فرهنگ‌های متنوع تحمیل می‌کنند.

بدیهی است در هر جامعه ای قشر رفاه زده ای که انبان پول های باد آورده خود را بر روی هر قیمت و جنسی که خارجی تر! و گرانتر باشد گشوده اند، فراوان است، اما این وظیفه مسولین است که رنگ و بوی تجارت داخلی و حال و هوای ملی فروشگاه های بی شماری را که هر کوی برزنی را اشغال کرده اند، حفظ نمایند. دراین میان اعمال فرصت های ویژه و تخفیف های مناسب برای تبلیغ محصولات داخلی در تمام زمینه های بازار و تولید کالا بی تاثیر نیست.

درحقیقت پرداخت مالیات سالانه به این معناست که هر شهروند باید درصدی ازسود سالانه خود رابه عنوان مالیات به خزانه ملی واریز کند تا ازطریق آن دولت درجهت پیش برد پروژه‌های عمومی و تامین منافع ملی هزینه کند، نه اینکه موز و انگور و اسباب بازی و پیژامه و آدامس و غذای کودک وارد نماید.

از سوی دیگرمتاسفانه نه تنها قانون منع نصب تابلوی برند های خارجی و اسامی بیگانه بر سر در فروشگاه ها اجرا نمی شود، مالیاتی هم که از کسبه ی فروشنده اجناس خارجی دریافت می شود به همان میزان است که از فروشنگان محصولات داخلی دریافت می شود.

یک فروشنده در گفتگویی با خبرنگار مهرمی گوید: از آنجایی که فروش لوازم خانگی خارجی به خصوص در خرید جهیزیه بالاتر است قطعا سود بیشتری هم دارد و من فروشنده ترجیح می دهم جنسی را که حداقل از نظر زیبایی ظاهری توجه خریدار را به خود جلب کرده است، تبلیغ کنم که معمولا خارجی است. متاسفانه علی رغم کیفیت مشابه یاحتی بهتر بعضی اجناس داخلی به لحاظ ضعفی که در طراحی صنعتی محصولات ایرانی وجود دارد مشتری ظاهر پسند علی رغم توضیحات فروشنده بازهم اقدام به خرید جنس خارجی می کند تا پولی که هزینه کرده به چشم بیاید.

بهنام فروشنده لباس است و می گوید: تمام این لباسها دوخت ایران است اما مارک همه آنها خارجی است. مردم الان دنبال هر چیز قشنگ می گردند حتی مارک اگرلاتین نوشته شده باشد، برای شان جذابتر است.

بهرامی فروشنده مواد غذایی خارجی در پاسخ به این پرسش که چرا چنین کسبی را انتخاب کرده می گوید: مواد غذایی خارجی هم بهتراست هم بیشتر خاصیت دارد و برای هر گروه سنی دسته بندی دارد و بسته بندی های زیبا تری دارد و بچه ها و خانواده ها استقبال می کنند.

وقتی پرسیدم آیا واقعا خودش به این موضوع اعتقاد دارد و برای خانواده خودش هم از این مواد می برد یا اینکه منعی در فروش این مواد وجود دارد یا خیر با خنده می گوید: خیر. یعنی نه منعی وجود دارد نه من تا بحال از این ها برای خانواده برده ام. راستش طرفدار زیاد دارد با کلاس تر است و منعی هم در فروشش نیست اگر چه ما قاچاق می خریم والا معلومه که از گوشت و میوه و آبمیوه و شکلات و هر چیز دیگه که بخواهید ایرانیش خوش مزه تر و تازه تر در اختیار است.

به اعتقاد رامین خمامی کارشناس صنایع نساجی، روزگاری صنعت پوشاک ایران آنچنان رشد و اعتماد به نفسی داشت که حتی لباس های پلیس انگلستان را هم صنایع پوشاک ایران فراهم می کردند، اما اکنون بسیاری از تولیدات داخلی با برچسب های تقلبی خارجی عرضه و به فروش می رسد، هرچند این مسئله درباره تمام تولیدات داخلی صدق نمی کند.

افسانه قره داغی جامعه شناس معتقد است اگرچه فرهنگ مصرف از خانه ها شروع می شود و مادران و پدران اولین الگوی مصرفی را در اختیار فرزندان خود قرار می دهند، از آنجا که انسان موجودی اجتماعی و برتری جوست همواره در تلاشی بی وقفه جهت بالا بردن استاندارد های زندگی خویش است اگر دهه پنجاه ماشین پیکان بالاترین آرزوی یک جوان بود و اتفاقا خودروی ملی هم بود امروز با دیدن تعداد بی شمار خود روهای بسیار زیبا و فریبنده خارجی، با آخرین تکنولوژی ساخت و ایمنی که دیگر کوچه های شهرهای کوچک هم از حضورشان در امان نیستند ، فکر سوار شدن به پراید را نخواهد کرد و باید از مسولین پرسید این خودروهای بسیار گران با سرعت های بالا چه طور و چرا وارد می شوند؟

خوراکی های تاریخ گذشته یا تقلبی چطور به دست مصرف کننده می رسند و لباس های خارجی با سبک غربی و شرقی و بعضا با جملات مبتذل و حقارت آمیز چگونه جای لباس های شیک و مناسب سنتی و داخلی را گرفته اند.

رضایی کارشناس ارشد و مشاور روانشناس می گوید: اگرچه روانشناسان با برخوردهای فیزیکی و قهرآمیز در مقابله با هجوم اینگونه برندهای ورودی مخالفند با قطعیت موافق بستر سازی مناسب برای شناخت مصرف بهینه و اصولی در مسیر تربیت هسنتد. تا وقتی مسولین دست اندر کار در تبلیغات و تصویر سازی و معرفی محصولات ملی بیکار نشسته و دغدغه ای نداشته باشند این رنگ ها و مارک ها و نئون ها هستند که برای مصرف کنندگان تعین تکلیف می کنند و رفته رفته جامعه به سمت تربیت مردمی مصرف زده می رود، که دکمه منطقشان خاموش و مسخ نام و رنگ و لعاب برندهای بی شمار بازارها خواهند بود.

بانک آمار و اطلاعات اصناف و بازرگانان کشور در حال حاضر تعداد کل اصناف کشور را حدود دو میلیون و ۴۹ هزار واحد اعلام کرده است که از این تعداد برخی به دلایل عدم حمایت های مالی و پشتیبانی غیر فعال هستند. حدود ۶۱ هزار واحد صنفی ازاین تعداد در استان البرز مستقر هستند.

بدیهی است با افزایش تعرفه گمرکی برای اقلام و محصولاتی که نمونه مشابه داخلی دارند از ورشکستگی صنایع داخلی جلوگیری شده همچنین با حمایت ازتولیدملّی،امکان تولید محصولاتی برتر و با کیفیّت قابل رقابت با نمونه خارجی فراهم خواهد شد و تولید کننگان به خود باوری خواهند رسید.

امید است با حمایت مالیاتی و تبلیغاتی گسترده تر درکنار اعمال محدودیت برای پخش و توزیع کالاهای غیر ضروری خارجی، شاهد رونق هرچه بیشتر و روز افزون کالاهای ملی باشیم یا حداقل دیگر شاهد نصب و تبلیغ نام برند های خارجی بر سر در فروشگاه ها و بنرها و تبلیغات صدا و سیما نباشیم.